Soñar é algo
fermoso, pero porque conformarse só con soñar cando se pode facer realidade. Ninguén
dixo que isto fora sinxelo, pero eu sempre dixen e direi, que se o resultado é algo
que che gusta, que desexas, loitaras por conseguilo custe o que custe.
Cando somos
pequenos todo o mundo se empeña en dicirnos; non toques alí!, coidado con iso... fano porque consideran que
é o mellor para ti, unha forma de protexerche. Pouco a pouco a curiosidade por
saber o que pode pasar faiche ir investigando por ti mesmo. Algunhas veces saes
vitorioso e outras tes que oír ese temido “xa cho dixen”. O largo da túa vida
necesitas tomar decisión difíciles, estas axudaranche a crecer como persoa, a darte
conta dos teus puntos fortes e a mellorar nos máis débiles.
Eu penso que unha
persoa que ten medianamente claras súas aptitudes, unha idea de cara onde quere
dirixirse, ten menos medo a adentrarse na zona de pánico. Esta claro que o
principio será un lugar estraño, cheo de dificultades no que non se sinta cómodo,
pero co tempo ese lugar pasará tamén a formar parte da túa zona de confort.
Moita xente afirma que unha vez que te introduces na zona de pánico volver despois
á zona de confort non é posible. Pero eu non o creo, é algo que xa viviches,
que xa pasaches por el. Está claro unha vez que cando decidas volver non o vas
atopar como o deixaches posto que todo vai evolucionando, pero é algo polo que
xa pasaches e non terás medo a afrontar.
¿Quen somos? ¿Que
queremos? ¿Por qué? ¿Para qué? ¿Cómo? Facerse estas preguntas e ter claras as súas
respostas axuda a facer realidade de forma máis sinxela o teu soño. Pero para
podelo conseguir necesitas vencer os teus medos e levar a cabo as túas
motivacións.